| |
تا مدتها دانشمندان به دنبال جواب این سوال بودند که چرا سلول های بنیادی جنینی انسان در برخی مراحل کشت از بین می روند. علاوه بر اینکه این موضوع به عنوان سوالی در زیست شناسی مطرح می باشد، مشکل تکنیکی بزرگی در آزمایشگاه های سلول های بنیادی نیز هست. حال یک گروه تحقیقاتی، دو مولکول کوچک را کشف کرده که به کشت سلول های بنیادی انسان اضافه شده و هرکدام به تنهایی می توانند از مرگ این سلول ها جلوگیری کنند. بشر امیدوار است که روزی استفاده از سلول های بنیادی به منظور ترمیم بافت آسیب دیده در بسیاری از بیماری ها از دیابت نوع یک تا پارکینسون ممکن شود. البته سلول های بنیادی انسان بسیار حساس بوده و کار با آنها بسیار مشکل است. در فرایند رشد این سلول ها، باید آنها را از کلونی های سلولی جدا کرد که در این مرحله سلول های جنینی از بین می روند مگر اینکه شرایط خاصی ایجاد شود تا این اتفاق نیافتد. تکنیک های مرسوم به منظور حفظ بقای این سلول ها بسیار مشکل می باشند. اما سلول های بنیادی جنینی موش، که شباهت زیادی با سلول های بنیادی جنینی انسان دارند، چنین مشکلاتی را در آرمایشگاه ایجاد نمی کنند و معمولا می توانند از کلونی جدا شوند و به بقا و رشد خود ادامه دهند.
در یک تحقیق، دانشمندان تصمیم به غربالگری ترکیبات شیمیایی گرفتند تا بتوانند مولکول های کوچکی را که می توانند به کشت سلول های بنیادی اضافه شوند و امکان بقای آنها را افزایش دهند را پیدا کنند. پس از بررسی نتایج دوترکیب جدید به نام های، تیازوویوین و پیرینتگرین، یافت شد که هردو این سلول ها را حفاظت و بقای آنها را تا بیش از 30 برابر افزایش می دهند.
دانشمندان برای حل این مشکل 10 سال صبر کرده بودند، ولی به این کشف اکتفا نکرده و برای فهم مکانیسم زیستی بقا یا مرگ سلول ها دست به کار شدند. گروه تحقیقاتی مذکور با بررسی رشد سلول های بنیادی در حضور و غیاب این ترکیبات، یک عامل کلیدی را که پروتئینی در سطح سلول به نام اکادهرین است را کشف کردند. این پروتئین میانجی تعاملات درونی سلول ها، بین سلول ها و ماتریکس خارج سلولی بوده و در بقا و رشد سلول ها بسیار اهمیت دارد.
با توجه به نتایج این تحقیق، مشخص شد هنگامی که سلول های بنیادی جنینی انسان از کلونی جدا می شوند، این پروتئین تخریب شده و بدون آن در سطح سلول، سیگنال سلولی بین سلول ها و محیطشان قطع شده و سلول ها به سرعت می میرند. هر دو ماده تیازوویوین و پیرینتگرین، پروتئین اکادهرین را از آسیب محافظت می کنند.
آزمایش های بیشتر نشان داد که تفاوت بین سلول های بنیادی جنینی موش و انسان تنها در سلول هایشان نیست بلکه همچنین در ترکیبات محیطی آنها، سلول های پیرامونی، عوامل سیگنال دهنده و ماتریکس خارج سلولی این دو با هم متفاوت است. دانشمندان با کشت سلول های بنیادی جنینی انسان در درون محیط کشت سلول بنیادی موش مشاهده کردند که در این حالت نرخ مرگ سلول های انسانی حتی بدون افزودن دو ترکیب کشف شده جدید کاهش می یابد. علاوه بر این هنگامی که سلول ها به مرحله پیش از تمایز و محیط خارج سلولی همانند سلول های موش، برگردانده شدند هیچ مشکل جدی در رشد آنها در محیط کشت ایجاد نشد. انتظار می رود که نتایج مذکور بزودی در تمام دنیا مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: ساینس دیلی
|
|