نمونه استخوان مذکور که در غاری در دربی‌شایر کشف شد متعلق به دست یک گاو میش بوده است. یافته های تیم محققین در آخرین شماره ژورنال PLoS ONE منتشر شده است.

تیم محققین مشتمل بر دانشمندانی از دانشگاه دوبلین، کالج ترینیتی، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه لیدز و دانشگاه شفیلد بود که مراحل کار خود را در موسسه کانوی UCD در دانشگاه دوبلین دنبال می کردند.  توالی یابی دی.ان.ا میتوکندری، وراثت مادری موجود را نشان می دهد و محققین امیدوارند که در مرحله بعدی بتوانند دی.ان.ا را به طور کامل توالی یابی کنند.

به گفته دکتر سیریدوین ادواردز، محقق بخش مطالعات دی.ان.ا باستانی در دانشگاه آکسفورد، این یافته ها میتواند سرآغاز یک پروژه بسیار هیجان انگیز در خصوص بررسی سیر تکامل گاومیش ها باشد. به عقیده وی استفاده از فناوری های پیشرفته دی.ان.ا امروزی می تواند اطلاعات ژنتیکی را در مقایسه با روش های کلاسیک گذشته با سرعت بیشتری در اختیار محققین قرار دهد. نتایج این تحقیقات نه تنها برای باستان شناسان حائز اهمیت است، بلکه برای کشاورزانی که به صورت مدرن مشغول پرورش گاومیش هستند می تواند شایان توجه باشد.

تحقیقات گذشته نشان داده بود که گاومیش های امروزی جز نوادگان گاومیش هایی هستند که در خاورنزدیک (قسمتهایی از ایران، عراق و سوریه امروزی)، سراسر اروپا و آسیا زندگی می کردند. اگرچه که مقایسه دی.ان.ا میتوکندری گاومیش های اروپایی با گاومیش های اروپایی امروزی میزان کراس بریدینگ بین گاومیش های اهلی و وحشی را بسیار پایین نشان می دهد.

پروفسور مارک پولارد، رییس آزمایشگاه تحقیقات باستانشناسی و تاریخ هنر دانشگاه آکسفورد امیدوار است که این تیم تحقیقاتی بتواند پروژه تکامل دی.ان.ا گیاهان، حیوانات و حتی انسان ها را از زمان عصر یخ تا به امروز به انجام برساند.

منبع: ScienceDaily