|  |
دکتر برنارد تبو در دو دنیای متفاوت ولی مرتبط زندگی می کند. از طرفی وی به عنوان یک متخصص در بخش نوزادان نارس بیمارستان رویال الکساندرا مشغول فعالیت است؛ بخشی که در آن نوزادان به دلیل تولد زودرس، برای تنفس و باالطبع زنده ماندن با مرگ دست و پنجه نرم می کنند. از طرف دیگر وی در آزمایشگاهش در دانشکده پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه آلبرتا مشغول انجام تحقیقات بر روی اثر سلولهای بنیادی بر روی ریه می باشد.
تیمی متشکل از محققین بین المللی (از ادمونتون، آلبرتا، تور در فرانسه، شیکاگو، ایلینویز، مونترال و کبک) به سرپرستی در تبو نقش سلولهای بنیادی در حفاظت و ترمیم بافت ریه در نوزادان موش را مورد بررسی قرار دادند. به گفته دکتر تبو سلولهای بنیادی به مثابه کارخانجات کوچک شفابخش عمل می کنند. به نظر می رسد این سلولها قدرت سلولهای سالم را افزایش داده و به آنها در ترمیم سلولهای آسیب دیده کمک می کنند.
در این تحقیق سلولهای بنیادی گرفته شده از سلولهای مغز استخوان به دستگاه تنفسی موشها تزریق شدند. پس از دوهفته، قدرت حرکت و نرخ زنده مانی موشهای مذکور بهبود چشم گیری پیدا کرد.
به گفته دکتر روبرتا بایارد استاد طب کودکان در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، با این یافته ها در چندسال آینده این روش برای نوزادان نارس با مشکلات ریوی قابل استفاده خواهد بود.
به گفته دکتر تبو، کودکان نارس در هنگام تولد به دلیل نقص در سیستم تنفسی قادر به تنفس طبیعی نیستند و لذا این مسئله می تواند سبب نارسایی های حاد و یامزمن ریوی در این کودکان در آینده شود. وی امیدوار است که تا قبل از پایان این دهه بتواند مشکل این کودکان را با این روش حل نماید.
در حال حاظر تیم تحقیقاتی مذکور مشغول بررسی ایمنی روش فوق الذکر در درمان بیماریهای ریوی هستند. موشهای مورد استفاده از این آزمایش در فواصل 3 و 6 ماه مورد بررسی قرار می گیرند و اعضای مختلف بدن بررسی شده و ریسک سرطان در آنها سنجیده می شود. همچنین ارجحیت استفاده از سلولهای بنیادی بندناف نسبت به مغز استخوان برای درمان بیماریهای ریوی در حال بررسی می باشد.
به نظر می رسد که سلولهای بنیادین مایعی از خود ترشح می کنند که سبب ترمیم سلولهای آسیب دیده می شود. به گفته دکتر تبو، اگر استفاده از این مایع به تنهایی بتواند موجب رشد و بهبود سلولهای آسیب دیده شود، از تزریق سلولهای بنیادی بی نیاز خواهیم شد.
منبع: sciencedaily
|
|
