|  |
در بیماری کلاپس کلنی زنبور عسل Colony Collapse Disorder = CCD)) که گاهی سندرم کاهش ناگهانی زنبور عسل (Honey Bee Depopulation Syndrome) نیز نامیده می شود، زنبورهای کارگر به طور ناگهانی تعدادشان در کندو کاهش می یابد. این بیماری از لحاظ اقتصادی بسیاری از زمینه های کشاورزی را تحت تاثیر قرار می دهد چرا که گرده افشانی بسیاری از گیاهان توسط زنبورها انجام می شود. این بیماری حدود یک سوم زنبوران عسل آمریکا را در سال های 2007 و 2008 از بین برده است.
علت این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است ولی تصور بر آن است که علت آن عوامل بیوتیک از قبیل کرم ریز واروآ و بسیاری از پاتوژن های حشرات همچون ویروس فلج کننده حاد اسرائیلی و انگل نوسماتید (Nosema apis) می باشد. البته علل دیگری، همچون تنش های زیست محیطی، تغذیه نامناسب و حشره کش ها، امواج تلفنهای همراه و مسائل ژنتیکی نیز به عنوان عوامل بیماری ذکر شده اند. همچنین ممکن است علت بیماری نه فقط یکی از عوامل فوق الذکر، بلکه مجموعه ای از آنها باشد. در تحقیقات اخیر، شواهدی به دست آمده که احتمالا علت این بیماری در ژنوم زنبورعسل قابل ردیابی می باشد.
ماری برن‌بام و همکارانش در دانشگاه ایلی‌نویز آمریکا به بررسی تفاوت های ژنتیکی زنبوران در کلنی‌های بیمار و سالم پرداختند. در این تحقیقات 65 ژن کاملا متفاوت در زنبوران بیمار مشاهده شد. همچنین تکه های کوچک غیر معمولی از مواد ژنتیکی که نوعا متعلق به عفونت های ناشی از ویروس های RNA موسوم به ویروس های شبه پیکورنا، نیز مشاهده شده است. در این تحقیقات هیچ شواهدی دال بر تاثیر عفونت های باکتریایی و یا حشره کش ها، به عنوان علت این بیماری مشاهده نشده است. به عقیده خانم برن‌بام، ویروس های شبه پیکورنا می توانند علت اصلی این بیماری باشند چرا که وجود این ویروس ها، سبب افزایش آسیب‌پذیری زنبورها نسبت به سایر ویروس ها، حشره‌کش ها و باکتری ها می شود. این گروه تحقیقاتی، به منظور بررسی شیوع این بیماری با استفاده از انگشت نگاری ژنتیکی، نمونه‌های بیمار از سایر کشورها را نیز مورد بررسی قرار خواهند داد. به گفته خانم برن‌بام، برای تشخیص زودهنگام بیماری می توان از غربالگری ژنتیکی زنبوران استفاده کرد.
|
|
